Ewidencja, o której mowa w art. 130 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym jest rejestrem, w którym wpisów dokonuje wyłącznie uprawniony do tego organ Policji, tylko on ma również kompetencję do usuwania punktów karnych.

W sytuacji bowiem, w której danemu podmiotowi zostało przyznane prawo do prowadzenia określonej ewidencji, rejestru czy innego wykazu, tylko ten podmiot jest odpowiedzialny za prawidłowe jego prowadzenie i zgodność z prawem dokonanych wpisów. Tym samym ani starosta ani samorządowe kolegium odwoławcze, prowadząc odrębne postępowanie w sprawie zatrzymania prawa jazdy czy skierowania na egzamin sprawdzający, czy też na badanie psychologiczne, nie mają kompetencji do samodzielnego ustalania ilości punktów przypisanych kierowcy ze względu na naruszenie przez niego przepisów ruchu drogowego. Wiążąca jest w tym zakresie informacja komendanta wojewódzkiego Policji (zawarta we wniosku/wnioskach), wskazująca liczbę przypisanych punktów karnych. Niezależnie od tego należy dodać, że na zasadzie art. 130 ust. 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym, punkty za naruszenie przepisów ruchu drogowego wpisane do ewidencji usuwa się po upływie 1 roku od dnia naruszenia, chyba że przed upływem tego okresu kierowca dopuścił się naruszeń, za które na podstawie prawomocnych rozstrzygnięć przypisana liczba punktów przekroczyłaby 24 punkty. Wynika z tego jednoznacznie, że punkty za naruszenie przepisów ruchu drogowego są przypisywane konkretnemu zdarzeniu oraz, że dla konsekwencji prawnych decydujące znaczenie ma data popełnienia naruszenia, a nie data wpisu tych punktów do ewidencji, czy też data wszczęcia postępowania administracyjnego przez właściwego starostę w jednym z ww. przedmiotów, oraz, że przekroczenie limitu 24 punktów w okresie krótszym niż rok uniemożliwia ich usunięcie z ewidencji, co więcej: stanowi podstawę do sformułowania przez właściwego komendanta Policji - wniosków do właściwego starosty.

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 marca 2018 r., sygn. akt: VII SA/Wa 1404/17