Stosowany obecnie w Austrii system rejestracyjny pojazdów wszedł w życie w 1990 rokiem. Dzięki zwyczajom ukształtowanym w toku jego stosowania w Wiedniu po samym numerze rejestracyjnym możemy się przekonać, czy przed nami nie jedzie przypadkiem karawan…
Austriackie numery rejestracyjne składają się z kodu miejsca rejestracji oraz numeru porządkowego.
Kod miejsca rejestracji może być jedno lub dwuznakowy. Ten pierwszy przysługuje stolicom poszczególnych krajów związkowych (np. W – Wiedeń, S – Salzburg, I – Innsbruck); dwuliterowy kod dotyczy innych miast i dystryktów, przy czym jest on tworzony w nawiązaniu do nazwy miejsca rejestracji. W odróżnieniu od systemu polskiego na podstawie samego kodu miejsca rejestracji nie można zatem ustalić kraju związkowego, w którym pojazd jest zarejestrowany. Część kodów została zarezerwowana dla pojazdów państw obcych oraz poszczególnych służb federalnych, np.:
- WD – korpus dyplomatyczny w Wiedniu;
- GK – korpus konsularny w Styrii;
- SK – korpus konsularny w Salzburgu;
- BP – Bundespolizei – Policja Federalna;
- BH – Bundesheer – Armia Federalna;
- PT – Post&Telekom Austria – pojazdy pocztowe.
Numery porządkowe nadawane są w kolejności wzrastającej przy założeniu, iż muszą mieć co najmniej trzy znaki, z których jeden musi być cyfrą i jeden literą. Maksymalna długość wynika z założenia, że całość numeru rejestracyjnego nie może być dłuższa niż 7 znaków. Oznacza to, że w stolicach krajów związkowych numery porządkowe mogą liczyć do 6 znaków, zaś w pozostałych – 5 znaków. Zazwyczaj pierwszym znakiem standardowych tablic jest liczba, a ostatnią – litera. W przypadku tablic personalizowanych zasada ta ulega odwróceniu. W praktyce utarło się, zwłaszcza w Wiedniu, że dla niektórych typów pojazdów wydawane są tablice o określonych dwóch końcowych literach numeru, np. BE – Bestattung – pojazdy pogrzebowe, FW – Feuerwehr – wozy strażackie, MA – Magistrat Wien – pojazdy komunalne Wiednia, RK – Rotes Kreuz – pojazdy Czerwonego Krzyża. Numery porządkowe pojazdów dyplomatycznych i służb federalnych składają się wyłącznie z liczb.
Standardowo numer rejestracyjny jest pisany czarnymi znakami na białym tle. Z lewej strony znajduje się euro band z wyróżnikiem literowym kraju „A”. Między oznaczeniem miejsca rejestracji a numerem porządkowym umieszczany jest symbol graficzny, którym jest:
- herb odpowiedniego kraju związkowego – w przypadku tablic zwykłych pojazdów;
- federalny orzeł – w przypadku pojazdów zarejestrowanych przez urzędy federalne;
- łącznik – w przypadku pojazdów dyplomatycznych i konsularnych.
W systemie austriackim występuje kilka tablic do celów specjalnych:
- tablice na niebieskim tle służą do jazd testowych. Wydawane są warsztatom i dealerom samochodowym;
- tablice na niebieskim tle z czerwonym paskiem na prawym końcu stanowią tablice tymczasowe;
- tablice na zielonym tle są tablicami eksportowymi.
