Opisany w poprzednim numerze Dziennika Warto Wiedzieć, nowy francuski system oznaczania pojazdów, był inspirowany systemem włoskim funkcjonującym od roku 1994.

W ramach tego systemu numer rejestracyjny ma wyłącznie charakter porządkowy.W oparciu o numer rejestracyjny pojazdu niemożliwe jest ustalenie czy to miejsca rejestracji pojazdu, czy też jego daty.

Numer rejestracyjny składa się z dwóch liter, po których następują trzy cyfry i znów litery.

W numerach rejestracyjnych stosowane są wszystkie litery rzymskiego alfabetu z wyłączeniem I, O, Q, U jako potencjalnie łatwych do pomylenia z innymi znakami. Numery rejestracyjne są wydawane sekwencyjnie – w ramach danej serii najpierw ulegają zmianie cyfry, później poszczególne litery począwszy od prawej strony numeru.

Numer rejestracyjny na tablicy rejestracyjnej napisany jest czarnymi znakami na białym tle. Z lewej strony umieszczony jest euroband (co oczywiste – z wyróżnikiem państwa „I” w dolnej części), zaś z prawej niebieski pasek z umieszczonym w górnej części żółtym okręgiem z rokiem rejestracji pojazdu.

Opcjonalnie dopuszczone jest zamieszczenie poniżej kodu prowincji rejestracji pojazdu (w praktyce z możliwości tej korzysta ponad 90% pojazdów). Kod prowincji – co do zasady – składa się z dwóch dużych liter. Od tej zasady są cztery wyjątki:

• Rzym posługuje się pełnym określeniem zapisanym kapitalikami: „ROMA”;
• trzy autonomiczne obszary mają drugą literę małą. Są to: autonomiczna prowincja Bolzano/Bolzen (BZ), autonomiczna prowincja Trydent (TN) i autonomiczny region Doliny Aosty (AO). Przyczyną takiego rozwiązania jest fakt, iż druga litera jest zwieńczona herbem prowincji/regionu. 

Warto dodać, że stosowane obecnie oznaczenia kodowe prowincji swoimi korzeniami sięgają 1927 roku.

Zachowana została ograniczona liczba tablic specjalnych. Są to w szczególności:

• tablice tymczasowe – numer rejestracyjny składa się z liter EE („Escursionisti Esteri”) oraz numeru seryjnego – trzech cyfr i dwóch liter. W górnej części znajduje się wizerunek pieczęci Republiki Włoskiej, dwie biało-czerwone naklejki określające miesiąc i roku utraty ważności tablic oraz znak „I” w owalu. Znaki są zgniłozielone na białym tle;
• tablice dyplomatyczne i konsularne – numer rejestracyjny składa się z liter CD (korpus dyplomatyczny) lub CC (korpus konsularny), czterocyfrowej liczby porządkowej i dwuliterowego oznaczenia ambasady. Co ciekawe tablice takie mają znaki w dwóch kolorach – litery są niebieskie, a cyfry czarne. Tło tablicy jest białe. W taki sam sposób oznaczane są pojazdy należące do organizacji międzynarodowych; w przypadku ONZ pierwszy blok znaków to „UN” lub „UNP”;
• tablice wojskowe i służb mundurowych – choć występują drobne różnice to, co do zasady, numer rejestracyjny składa się z literowego oznaczenia służby, do której przynależy pojazd (np. siły lądowe – EI, marynarka – MM, lotnictwo – AM, celnicy – G.di F., karabinierzy – CC, policja – POLIZIA, straż pożarna – VF, itd.) oraz numeru porządkowego o formacie zależnym od danej służby. Tło tablicy jest białe, oznaczenie służby – czerwone, zaś numer porządkowy – czarny;
• tablice rejestracyjne pojazdów Czerwonego Krzyża – składają się z liter „CRI” oraz numeru seryjnego złożonego z litery, trzech cyfr i litery. Tło tablicy jest białe, oznaczenie „CRI” – czerwone, a numer seryjny – czarny. Przed numerem seryjnym znajduje się w owalu, mały znak czerwonego krzyża.