Decyzja wydawana na podstawie art. 103 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z 2011 r. o kierujących pojazdami, nie ma charakteru uznaniowego. W sytuacji zaistnienia przesłanek, o których mowa w tym przepisie, organ administracji publicznej ma obowiązek postąpić zgodnie z jego dyspozycją. Co więcej, organy prowadzące postępowanie o cofnięcie uprawnień do kierowania pojazdami są związane orzeczeniami lekarskimi (psychologicznymi) wydanymi w wyżej przytoczonym trybie.

Ostateczne orzeczenia lekarskie nie podlegają zatem weryfikacji (tak pod względem ich treści, jak i procedowania) w postępowaniach o cofnięcie uprawnień do kierowania pojazdami. Decyzja o cofnięciu uprawnień, o której mowa w art. 103 ustawy o kierujących pojazdami nie stanowi, o obowiązku wskazania terminu. Wykładnia art. 103 ust. 3 w związku z art. 49 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o kierujących pojazdami także nie prowadzi do takiego wniosku. A zatem cofnięcia kierowcy uprawnień do kierowania pojazdami kategorii B bezterminowo, nie można uznać za naruszające prawo.

Wyrok NSA z dnia 6 czerwca 2017 r., sygn. akt: I OSK 2709/16