Tryb wydawania kart parkingowych został uregulowany w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 czerwca 2014 r. w sprawie wzoru oraz trybu wydawania i zwrotu kart parkingowych, które weszło w życie w dniu 15 lipca 2014 r., a więc obowiązywało w chwili, gdy skarżący złożył wniosek o wydanie karty parkingowej (23 września 2015 r.).

Zgodnie z § 8 ust. 2 tego rozporządzenia, w przypadku spełnienia warunków do otrzymania karty parkingowej przewodniczący zespołu w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku spełniającego wymogi formalne informuje osobę niepełnosprawną lub placówkę o terminie i miejscu odbioru karty. Z treści powołanego przepisu wynika zatem, że przyznanie karty nie następuje w formie decyzji administracyjnej, ale informacji mającej charakter czynności materialno - technicznej. Oznacza to, że wydanie karty parkingowej nie wymaga wydania w tym przedmiocie decyzji.

W związku z wydaniem tejże karty wystąpił skutek prawny w postaci stwierdzenia, że osobie ją posiadającej przysługują uprawnienia do niestosowania się do niektórych znaków drogowych dotyczących zakazu ruchu lub postoju. Sąd podkreślił przy tym, że wydanie karty parkingowej nie doprowadziło do utworzenia, zmiany lub zniesienia stosunku prawnego, czyli do materialnoprawnego określenia relacji między skarżącym a organem I instancji. Czynność ta miała na celu ukształtowanie stosunków prawnych jedynie poprzez fakty, a nie reguły postępowania. Sąd podał, że w związku ze stwierdzeniem zaistnienia przesłanek uzasadniających wydanie skarżącemu karty parkingowej dla niepełnosprawnego, w wyniku czynności materialno - technicznej, został on o tym fakcie poinformowany i wezwany do odebrania karty.

Tym samym, w ocenie Sądu, organ II instancji prawidłowo stwierdził niedopuszczalność odwołania na podstawie art. 134 k.p.a., bowiem brak rozstrzygnięcia w postaci decyzji organu I instancji wykluczał możliwość rozpoznania odwołania.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 czerwca 2017 r. I OSK 229/17

Źródło: CBOSA