Adresatem art. 12 ust. 2 ustawy o kierujących pojazdami jest organ administracji publicznej, a sfera jego stosowania nie dotyczy sprawy sankcji karnej, o której rozstrzygał sąd karny, lecz odrębnej, choć powiązanej funkcjonalnie, sprawy rozstrzygnięcia w sferze prawa administracyjnego o uprawnieniach do prowadzenia pojazdów.

Sposób orzekania sądu karnego w sprawie zakazu prowadzenia pojazdów jest determinowany specyfiką sankcji karnej, która musi być bardzo ściśle powiązana z zachowaniem sprawczym. Stosowanie art. 12 ust. 2 powołanej ustawy przez organy administracji publicznej opiera się na zupełnie innych przesłankach - chodzi tu nie o sankcję, lecz o ochronę bezpieczeństwa w ruchu drogowym (wyrok WSA w Białymstoku z dnia 1 czerwca 2017 r., sygn. akt: II SA/Bk 258/17). Omawiany przepis nie narusza zasady państwa prawnego. Organ działający na podstawie tego przepisu nie ingeruje w prawomocny wyrok sądu karnego. To właśnie prawomocny wyrok sądu karnego orzekający zakaz prowadzenia pojazdów leży u podstaw możliwości zastosowania art. 12 ust. 2 ww. ustawy.

Nie można zatem uznać, iż brzmienie art. 12 ust. 2 ustawy mogłoby być oceniane jako podważające treść i powagę wyroku karnego orzekającego o zastosowaniu wobec skarżącego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych z wyłączeniem kategorii C i C+E. Z treści wyroku karnego wynika bowiem jednoznacznie zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w zakresie obejmującym kategorię B, z czym ustawa o kierujących pojazdami wiąże konsekwencje określone między innymi w art. 12 ust. 2 pkt 2 i 3.