W myśl art. 130a ust. 10f do wykonania orzeczenia sądu o przepadku pojazdu zobowiązany jest starosta, a jego wykonanie następuje w trybie i na zasadach określonych w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, z uwzględnieniem przepisów ustawy Prawo o ruchu drogowym, natomiast ust. 10h wskazuje, że koszty związane z usuwaniem, oszacowaniem, sprzedażą lub zniszczeniem pojazdu powstałe od momentu wydania dyspozycji jego usunięcia do zakończenia postępowania ponosi osoba będąca właścicielem tego pojazdu w dniu wydania dyspozycji usunięcia pojazdu, z zastrzeżeniem ustępu 10 d i 10i, a decyzję taką wydaje starosta. Należy przy tym podkreślić, że w przepisie ust. 10f poprzez określenie "po zakończeniu postępowania" rozumie się zakończenie postępowania sądowego w przedmiocie stwierdzenia przepadku pojazdu na rzecz powiatu.
W przypadku odbioru pojazdu przez właściciela, pojazd wydaje się po uiszczeniu przez właściciela opłaty ustalonej przez dozorującego w oparciu o uchwałę Rady Powiatu. Koszty te, w przypadku nieodebrania pojazdu z parkingu przez właściciela bądź osobę uprawnioną w ustawowym terminie, ponoszone są przez powiat w oparciu o art. 102 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji i obejmują jedynie rzeczywiste konieczne wydatki poniesione przez dozorcę związane ze sprawowaniem dozoru nad pojazdem. Przy tym postępowanie w przedmiocie ustalenia kosztów dozoru może być wszczęte dopiero po zakończeniu postępowania w przedmiocie orzeczenia przepadku pojazdu na rzecz powiatu, bowiem zgodnie z art. 130a ust. 10f do wykonania orzeczenia sądu o przepadku pojazdu zobowiązany jest starosta, a jego wykonanie następuje właśnie w oparciu o przepisy ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Przepis ten stanowi zatem nie tylko materialnoprawne przesłanki dla orzekania w kwestii ponoszenia kosztów, ale określa jednocześnie wprost tryb postępowania w tymże zakresie.
Skuteczne domaganie się wypłaty wynagrodzenia za dozór oraz koniecznych wydatków związanych z wykonywaniem dozoru możliwe jest tylko wtedy, gdy własność przechowywanego pojazdu przeszła na rzecz powiatu.
W niniejszej sprawie, sąd nie orzekł o przepadku pojazdu na rzecz powiatu. Tym samym, przepisy ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji nie znajdują zastosowania w przedmiotowym przypadku, ponieważ zgodnie z § 3 pkt 1 lit.a przepisy działu II rozdziału 6 tejże ustawy dotyczące przechowywania, oszacowania i sprzedaży ruchomości, stosuje się w stosunku do ruchomości, które stały się własnością powiatu na podstawie prawomocnego orzeczenia sądu o przepadku.
W takim stanie sprawy organy prawidłowo przyjęły, że wszczęte wnioskiem skarżącego postępowanie należało, na podstawie art. 105 § 1 k.p.a., umorzyć jako bezprzedmiotowe.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 30 marca 2017 r. (III SA/Gd 959/16).
Źródło: CBOSA
