Ocena prawidłowości wykładni art. 22a ust. 1 pkt 2 utd wymaga przypomnienia, że zgodnie z tym przepisem, organy mogą odmówić udzielenia lub zmiany zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych w krajowym transporcie drogowym, m.in. w przypadku gdy zostanie wykazane, że projektowana linia regularna stanowić będzie zagrożenie dla już istniejących linii regularnych, z wyjątkiem sytuacji, kiedy linie te są obsługiwane tylko przez jednego przewoźnika lub przez jedną grupę przewoźników.
Niewątpliwie przytoczony przepis stanowi ograniczenie swobody działalności gospodarczej, wobec czego interpretowany musi być ściśle i może znaleźć zastosowanie tylko w razie rzeczywistego wystąpienia określonych w nim przesłanek.
Trzeba przy tym mieć na uwadze, że z literalnego brzmienia przepisu jednoznacznie wynika, że omawiana przesłanka uzasadniająca odmowę udzielenia zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych w krajowym transporcie drogowym - tj. zagrożenie dla już istniejących linii regularnych - musi zostać wykazana.
Z uzasadnienia kontrolowanej decyzji według ustaleń organu na linii K.-L.-W. kursuje: A. spółka z o.o. oraz B. spółka z o.o., po czym badając, czy wprowadzenie nowych kursów może stanowić zagrożenie o charakterze finansowym dla linii już istniejących, wskazano jedynie na kolizję odnośnie dwóch przystanków w L., o godz. 5.50 i 15.30 stwierdzając, że tuż przed i po tych godzinach planowanych odjazdów (5-10 min) kursy realizuje też inny przewoźnik z linii L.-W. - "C." (...) spółka jawna.
W tym stanie rzeczy brak podstaw by przyjąć, że kwestia zagrożenia finansowego dla istniejących już linii została w jakikolwiek sposób wykazana.
Dodatkowo podkreślenia wymaga, że - jak w dotychczasowym orzecznictwie zasadnie wywodził Naczelny Sąd Administracyjny - przewidziana art. 22a ust. 1 pkt 1it. a utd reglamentacja działalności gospodarczej w zakresie wykonywania transportu drogowego służyć ma przeciwdziałaniu niekontrolowanej a zatem niszczącej konkurencji, nie zaś nadmiernemu jej ograniczaniu. Nie do przyjęcia jest natomiast teza, że jakakolwiek konkurencja jest równoznaczna z takim zagrożeniem.
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 grudnia 2016 r. II GSK 486/15
Źródło: CBOSA
