Ustawodawca upoważnił jedynie do określenia "trybu i sposobu" udzielania stypendium szkolnego oraz zasiłku szkolnego w zależności od zdarzenia losowego. Stąd też, brak jest podstaw do definiowania pojęć, którymi posługuje się ustawodawca i formułowania ich desygnatów językiem prawnym czy ekonomicznym, jeżeli sam ustawodawca nie nadaje normatywnego znaczenia używanym w ustawie zwrotom. Czyniąc to w treści załącznika do zaskarżonej uchwały dopuszczono się nieuprawnionego zabiegu legislacyjnego. Brak stanowiska ustawodawcy w jakieś sprawie musi być interpretowany jako nie udzielenie w danym zakresie kompetencji uchwałodawczej.
Upoważnienie nie może opierać się na domniemaniu objęcia swym zakresem materii w nim nie wymienionych. Nie polega ono też na wykładni rozszerzającej ani celowościowej. Ustawodawca w art. 90n ustawy o systemie oświaty przyjął zasadę, że sprawach świadczeń pomocy materialnej o charakterze socjalnym wydaje się decyzje administracyjne. Podkreślił, że świadczenia, o których mowa we wskazanym przepisie to stypendium szkolne i zasiłek szkolny, a zatem nie można uzależniać przyznania wymienionych świadczeń od przedłożenia wyłącznie dokumentów wskazanych w uchwale ustanawiając zamknięty katalog środków dowodowych, tj. rachunków, faktur czy innych dowodów imiennych potwierdzających poniesione koszty. W tej mierze nie sposób nie zauważyć, że regulacja § 4 ust. 1 załącznika do zaskarżonej uchwały odnosi się do udokumentowania szczególnego rodzaju wydatków wymienionych w § 3 ust. 1 pkt 1-3, a zatem m.in. wydatków na udział w różnych formach zajęć (pkt 1 lit. a-e), wydatków na zakup podręczników, przyborów szkolnych i innych pomocy i przyrządów naukowych lub wyposażenia szkolnego (pkt 2 lit. a-c), wydatków związanych z zakwaterowaniem w bursie, internacie, żywienie w bursie, internacie, stołówce szkolnej, transport środkami komunikacji zbiorowej.
Oczywistym jest, ze skoro dana osoba ponosi dany wydatek - to w celu weryfikacji tego faktu - musi on być udokumentowany jakimś dokumentem źródłowym, potwierdzającym jego wysokość. Trudno tu wskazać, że specyfika tego rodzaju wydatków może być dokumentowana poprzez zeznania świadków, opinie biegłych, czy oględziny, gdyż jednoznacznie w przedmiotowym przypadku chodzi tu o bardzo konkretne wydatki o charakterze finansowym. Zapis § 4 ust. 2 i 4-6 załącznika do uchwały zawęża przy tym formy ich dokumentowania, ustanawiając zamknięty katalog środków dowodowych potwierdzających wydatki, na pokrycie których przeznaczone jest stypendium, przez co nie może być uznany za prawidłowy.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 6 lutego 2017 r.
IV SA/Gl 990/16
Źródło: CBOSA
