Po otwarciu Kongresu jego obrady były kontynuowane podczas Sesji II, panelowej, zatytułowanej „Jakość edukacji w siedmiu perspektywach”. Odbyło się siedem dyskusji panelowych w następujących tematach:

1.    Prawo każdego ucznia do sukcesu – Jakość edukacji to uwzględnianie indywidualnych potrzeb i możliwości każdego ucznia w organizacji pracy szkoły. Jak to robić podczas zajęć szkolnych i pozaszkolnych, rozwijając jednocześnie umiejętność pracy w grupie.

Wnioski z dyskusji:

• Szkoła powinna stwarzać każdemu uczniowi warunki do osiągnięcia sukcesu.
• Brak sukcesu jest tragedią.
• Powinno się uwzględniać wiedzę z nauk poznawczych.
• Należy indywidualizować nauczanie.
• Ograniczenie oceniania – porównanie do średniej.
• Wprowadzenie oceniania kształtującego.
• Szerokie stosowanie metod wykorzystujących zainteresowania uczniów.

2.    Wspomaganie szkół i nauczycieli w rozwoju – Jakość edukacji to wzmacnianie szkoły jako społeczności, podnoszenie kompetencji nauczycieli potrzebnych im w pracy z konkretnymi grupami uczniów. Jak wspomagać szkołę, aby dbała ona o systematyczne podnoszenie jakości?

Wnioski z dyskusji:

• Każda szkoła usytuowana jest w konkretnym miejscu – należy brać pod uwagę ten kontekst.
• Wspomaganie powinno mieć charakter wysoce zindywidualizowany.
• Konieczny jest system instytucjonalnego, indywidualnego wspierania szkół.
• Nie ma jednego modelu wspierania.
• Szkoły powinny tworzyć sieć wzajemnego wsparcia.
• Najbardziej odpowiedzialny za wsparcie jest dyrektor szkoły.
• Ważną rolę do odegrani ma tutaj samorząd.

3.    Samorządy na rzecz dzieci i rodziców – Samorządy dysponują finansami, mają wpływ na powoływanie dyrektorów, uczestniczą w procedurach awansu nauczycieli, podejmują własne inicjatywy. W jaki sposób mogą wspierać szkoły, uwzględniać potrzeby uczniów, rodziców i nauczycieli w działaniach na rzecz jakości edukacji?

Wnioski z dyskusji:

• Określić, co to jest dobra szkoła.
• Większe uwzględnianie warunków lokalnych, w jakich działa szkoła.
• Potrzebny jest dialog z instytucjami zewnętrznymi.
• Demokratyzacja szkoły – współdecydowanie o charakterze szkoły przez nauczycieli i rodziców.
• Potrzebne są nowe środki dla edukacji.
• Subwencja oświatowa powinna być zróżnicowana ze względu na charakter szkoły.
• Trzeba stworzyć efektywny system wsparcia.
• Kształcenie zawodowe – stworzyć sieć współpracy wszystkich zainteresowanych.

4.    Potrzeby rozwoju kraju i rynku pracy – Jakość edukacji to skuteczna i elastyczna obecność absolwentów szkół średnich i wyższych na rynku pracy. Jak zapewnić trwałe i jednocześnie dynamiczne powiązanie edukacji z instytucjami rynku pracy i potrzebami rozwoju kraju?

Wnioski z dyskusji:

• Pogłębienie współpracy szkół z pracodawcami.
• Kierunki kształcenia zgodne z potrzebami rynku pracy.
• Ważne jest uczenie nie tylko twardych kwalifikacji, ale także miękkich, przydatnych w pracy.
• Potrzebne jest stworzenie ogólnopolskiego systemu weryfikacji nabytych kwalifikacji.

5.    Świat nauki na rzecz edukacji – Badania edukacyjne, rozwój dydaktyk akademickich i rozwój szkolnych dydaktyk szczegółowych to niezbędne ogniwa w podnoszeniu jakości edukacji. Jak wzmocnić poczucie odpowiedzialności świata akademickiego za jakość edukacji na wszystkich jej etapach?

Wnioski z dyskusji:

• Trzeba odrzucić segmentację edukacji – edukacja jest całością.
• Uniwersytety powinny tak kształcić, aby przyszły nauczyciel odczuwał, że jest to prawdziwa nauka.
• Zmienić sposób kształcenia nauczycieli, którzy obecnie nie otrzymują od uczelni tego, co potem przy wykonywaniu zawodu jest im rzeczywiście potrzebne.
• Klasy 1-3 determinują całą dalszą edukację ucznia – należy im więc poświęcić należytą uwagę.
• Niedowartościowane się badania oraz rozwój – uczelnie traktują pedagogikę po macoszemu.

6.    Nowoczesne technologie – Nowoczesne technologie odgrywają rolę w modernizowaniu zarówno procesu uczenia się, jak i organizacji pracy szkoły, sposobów komunikowania się, stylu działania. Jak włączać nowe technologie, by wpływało to w powszechnej skali na podnoszenie jakości edukacji?

Wnioski z dyskusji:

• Konieczne są rozwiązania systemowe, a nie indywidualne.
• Nauczyciele historii i innych przedmiotów humanistycznych też powinni stosować nowoczesne metody nauczania.
• Potrzebne są środki technologiczne, ale także przygotowani do korzystania z nich nauczyciele.
• Zagrożeniem jest brak odpowiedniego sprzętu i bariery finansowe w jego zdobywaniu.
• Nauczyciel musi być przewodnikiem dla ucznia pośród zalewu informacyjnego, jakiego doświadczamy.

7.    Zostać liderem w edukacji – Każdy może zostać liderem, wystarczy mieć pomysł i chęć wprowadzenia czegoś dobrego. Jak osiągnąć taką kulturę organizacyjną szkoły, która wzmacnia aktywność, daje przestrzeń i promuje działania ludzi z pomysłem na każdym szczeblu?

Wnioski z dyskusji:

• Liderzy powinni zaistnieć na każdym poziomie.
• Trzeba wydobywać, wzmacniać potencjał przywódczy, grupowy.
• Należy wesprzeć liderów formalnych, aby spowodowali powstanie bardzo ważnych liderów nieformalnych.
• W tym zakresie potrzebne jest profesjonalne wsparcie.
• Brak współpracy w rozwoju nauczycieli.
• Obecny system awansu konserwuje status nauczyciela i nie zachęca go do rozwoju, do bycia liderem.

Relacja własna