Przepisy art. 48 ust. 2 i 3 oraz art. 49 ust. 1 Prawa budowlanego umożliwiają przyjęcie stanowiska, według którego, w razie zgodności samowolnej budowy z przeznaczeniem terenu określonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oraz sprzeczności określonych parametrów obiektu z planem, o ile jest możliwe doprowadzenie tych parametrów do zgodności z ustaleniami planu, organ powinien, na podstawie art. 49 ust. 3 Prawa budowlanego, nałożyć obowiązek usunięcia wskazanych nieprawidłowości w określonym terminie. Dopiero po bezskutecznym upływie terminu organ wydaje decyzję, o której mowa w art. 48 ust. 1 (rozbiórka).

Natomiast w razie spełnienia wymagań określonych w art. 49 ust. 1, organ wydaje jedną z decyzji legalizacyjnych przewidzianych w art. 49 ust. 4 (poza granicami kasacji pozostaje kwestia opłaty legalizacyjnej).

Wyrok NSA z dnia 16 lipca 2020 r., sygn. akt: II OSK 770/20