Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w jednej rozpatrywanych spraw wypowiedział się na temat sposobu wykładni „dobrego sąsiedztwa” z art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
WSA podkreślił, że koncepcja rozszerzającej wykładni zasady „dobrego sąsiedztwa” oparta na swobodzie inwestowania budzi wątpliwości. Owe wątpliwości mają w ocenie Sądu mocne oparcie w tym, że to plan zagospodarowania przestrzennego i jego postanowienia, będące „przełożeniem” woli społeczności lokalnej na akt prawa miejscowego, ma być co do zasady źródłem i podstawą ładu przestrzennego. Decyzja o warunkach zabudowy zawsze jest tylko wyjątkiem, który jako wyjątek nie powinien być rozszerzany. Jak przypomniał WSA zwraca się na to uwagę w orzecznictwie – podkreślając, że ratio legis art. 61 ust. 1 u.p.z.p. jest ochrona „ładu przestrzennego”, określonego w art. 2 pkt 1 ustawy, jako ukształtowanie przestrzeni, które tworzy harmonijną całość oraz uwzględnia w przyporządkowanych relacjach wszelkie uwarunkowania i wymagania funkcjonalne, gospodarczo-społeczne, środowiskowe, kulturowe oraz kompozycyjno-estetyczne (por. wyrok NSA z 17 kwietnia 2007 r., II OSK 646/06, CBOSA). Zasada „dobrego sąsiedztwa” wymaga bowiem dostosowania nowej zabudowy do wyznaczonych przez zastany w danym miejscu stan dotychczasowej zabudowy, a także do cech i parametrów o charakterze urbanistycznym (zagospodarowanie obszaru) i architektonicznym (ukształtowanie wzniesionych obiektów).
Odnosząc to do kluczowych w omawianej sprawie wątpliwości dot. „funkcji usługowej” WSA przypomniał, że w orzecznictwie zwraca się uwagę na to, iż przy badaniu wymogu kontynuacji funkcji zabudowy nie można poprzestać na przyjęciu za punkt odniesienia ogólnikowo pojmowanej „funkcji usługowej”, gdyż pojęcie to obejmuje rozmaite, niekiedy wręcz diametralnie różne, sposoby użytkowania obiektów budowlanych. Stąd należy – kontynuował Sąd – dążyć do uszczegółowienia tej funkcji, przede wszystkim przez wskazanie rodzaju prowadzonej oraz planowanej działalności usługowej, tak aby funkcja ta adekwatnie opisywała charakterystyczny sposób użytkowania obiektu. Jak podkreślił WSA rozumienie kontynuacji funkcji musi być każdorazowo relatywizowane nie do ogólnie ujmowanej „funkcji usługowej”, lecz do bardziej szczegółowo określonych rodzajów takiej działalności.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 27 marca 2020 r., II SA/Go 820/19
Źródło: CBOSA
