Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie stwierdził, że Starosta błędnie orzekł o ograniczeniu sposobu korzystania z nieruchomości. Według Sądu planowana inwestycja w postaci budowy kanalizacji dla domu jednorodzinnego nie wpisywała się w przedsięwzięcie, które można zaliczyć do działań o charakterze co najmniej lokalnym, co ma wpływ na uznanie inwestycji za inwestycję celu publicznego.
Zgodnie z orzeczeniem WSA dla objęcia inwestycji zakresem stosowania przepisów dotyczących inwestycji celu publicznego należy udowodnić, że inwestycja ta spełnia określone przesłanki, tj. że jest przedsięwzięciem, które można zaliczyć do działań o znaczeniu lokalnym, ponadlokalnym czy krajowym (ma na celu urzeczywistnienie interesu publicznego, istotnego dla zbiorowości), oraz że stanowi realizację celów, o których mowa w art. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Jak przypomniał Sąd, niespełnienie którejkolwiek z dwóch wyżej wskazanych przesłanek skutkować musi przyjęciem, iż nie mamy do czynienia z inwestycją celu publicznego.
Jak słusznie zdaniem Sądu zauważa Z. Niewiadomski, inwestycja ma znaczenie lokalne lub ponadlokalne, gdy ma realizować potrzeby wspólnoty tworzącej związek publicznoprawny. Będą to wspólnoty samorządowe na poziomie gminy, powiatu i województwa, a także społeczeństwo jako pewna całość zamieszkująca obszar państwa lub jego część. Zawsze więc inwestycja celu publicznego ukierunkowana będzie na urzeczywistnienie interesu publicznego, istotnego dla zbiorowości przynajmniej na poziomie lokalnym.
W ocenie Sądu w omawianej sprawie inwestycja stanowiła realizację celu określonego w art. 6 pkt. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami – jednak w oparciu o dotychczas zebrany materiał dowodowy nie można było uznać, aby przedmiotowe zamierzenie miało służyć (i to nawet hipotetycznie i w przyszłości) jakiejkolwiek społeczności. Ze znajdujących się w aktach map wynikało, że sieć kanalizacji sanitarnej znajduje się w drodze, tj. ulicy, a poprzez planowaną inwestycję do sieci tej miała zostać dołączona – w inny sposób niż dotychczas – wyłącznie jedna działka, która zabudowana jest budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym. Skoro zatem uzbrojenie terenu w sieć kanalizacji sanitarnej znajduje się w ulicy, a beneficjentem planowanej budowy ma być jedynie jedna działka zabudowana budynkiem jednorodzinnym, to według Sądu brak podstaw do tego, aby taką inwestycję uznać za inwestycję celu publicznego.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 13 lutego 2020 r., II SA/Kr 1427/19
Źródło: CBOSA
