Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku przypomniał o tym, że w sytuacji, w której została wydana przez organ nadzoru budowlanego decyzja z art. 51 ust. 1 pkt 3 ustawy – Prawo budowlane, to działania podejmowane przez organ administracji architektoniczno-budowlanej na podstawie art. 36a ust. 2 Prawa budowlanego mają charakter związany treścią tej pierwszej decyzji.

WSA w składzie orzekającym w omawianej sprawie w pełni podzielił pogląd, zgodnie z którym organy architektoniczno-budowlane, tj. Starosta i Wojewoda, nie są uprawnione do badania zasadności rozstrzygnięcia podjętego na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 3 Prawa budowlanego, a więc czy taka decyzja jest zgodna z prawem, jak również nie mogą dokonywać samodzielnej oceny stanu faktycznego sprawy w ramach prowadzonego postępowania w trybie art. 36a ust. 2 tej ustawy. W ocenie Sądu przyjmuje się więc jednoznacznie, że decyzja wydawana na podstawie art. 36a ust. 2 Prawo budowlane ma charakter związany, a nie uznaniowy, co oznacza, że organy są zobowiązane wszcząć i przeprowadzić postępowanie w omawianym trybie, a jedyną przesłanką orzekania w tego rodzaju sprawach o uchyleniu ostatecznej decyzji jest uprzednie wydanie przez organ nadzoru budowlanego decyzji na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 3 Prawa budowlanego.

Jak wskazał Sąd, w konsekwencji zasadniczą i istotną okolicznością, którą musiał w omawianej sprawie wykazać organ orzekający na mocy art. 36a ust. 2 Prawa budowlanego było ustalenie, czy została wydana przez organ nadzoru budowlanego decyzja, o której mowa w art. 51 ust. 1 pkt 3 tej ustawy; przy czym nie budzi wątpliwości zdaniem WSA to, że taka decyzja musi posiadać walor ostateczności – w omawianej sprawie wymóg ten zaś został bezspornie spełniony. W związku z tym w rozpoznawanej sprawie nie miała znaczenia kwestia braku prawomocnego zakończenia postępowania przed NSA dotyczącego skargi kasacyjnej w sprawie związanej z decyzją PINB.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 29 stycznia 2020 r., II SA/Gd 416/19

Źródło: CBOSA