Główny Zbiornik Wód Podziemnych – konieczność opinii do projektu planu

Główny Zbiornik Wód Podziemnych – konieczność opinii do projektu planu fotolia.pl

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu przychylił się do poglądu Wojewody, który rozstrzygnięciem nadzorczym stwierdził nieważność w całości uchwały Rady Miasta w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Jednym z powodów stwierdzenia nieważności było to, że nie wystąpiono o zaopiniowanie projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego do właściwego organu administracji geologicznej – z uwagi na to, że w przedmiotowej uchwale wskazano, iż obszar planu miejscowego znajduje się w zasięgu Głównego Zbiornika Wód Podziemnych.

Jak wskazał Sąd, owe naruszenie dotyczyło przepisów art. 17 pkt 6 lit. a tiret czwarte ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w związku z art. 161 ust. 1 Prawa geologicznego i górniczego. W ocenie Sądu powołany przepis ustawy planistycznej stanowi w sposób niebudzący wątpliwości, że wójt (burmistrz, prezydent miasta) po podjęciu przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego występuje o opinię o projekcie planu do właściwych organów administracji geologicznej w zakresie udokumentowanych złóż kopalin i wód podziemnych. Z akt sprawy oraz wyjaśnień organu wynikało, że Prezydent Miasta nie wystąpił o przedmiotową opinię. Ponadto wbrew twierdzeniom pełnomocnika Skarżącej Gminy, w ocenie Sądu nawet hipotetyczne przyjęcie, że taka opinia byłaby pozytywna nie ma wpływu na to, czy wymóg wystąpienia o nią przez organ wykonawczy gminy może, czy musi zostać spełniony. Wojewódzki Sąd wskazał również, że bez znaczenia pozostawała okoliczność, iż uchwała objęta rozstrzygnięciem nadzorczym wprowadza plan miejscowy na obszar już wcześniej objęty planem z 2003 r., który utracił moc. Podobnie nie miało znaczenia to, że złoże wody, z którego istnieniem wiąże się wymóg opiniowania projektu planu było poddane analizie przed uchwaleniem tego poprzedniego planu. Sprawa planistyczna zakończona przedmiotową uchwałą Rady Miasta nie była ani kolejnym etapem, ani kontynuacją procedury planistycznej zakończonej uchwałą Rady Miasta z 2003 roku. Jest to bowiem nowa sprawa o charakterze autonomicznym. Jak przypomniał Sąd, oznacza to, że ilekroć podejmowana jest uchwała w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, tylekroć musi zostać zachowany pełny tryb jego sporządzania, określony w art. 17 ustawy planistycznej. Gdy z uwagi na stan faktyczny sprawy planistycznej – udokumentowane złoża kopalin i wód podziemnych – pojawia się konieczność wystąpienia o opinię o projekcie planu do właściwych organów administracji geologicznej, wówczas powołany wyżej przepis prawa wymaga, aby organ gminy zwrócił się o nią. Zatem zaniechanie organu w tym zakresie stanowiło w ocenie WSA istotne naruszenie trybu (procedury) sporządzania planu miejscowego, powodujące nieważność podjętej uchwały w całości.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 5 grudnia 2019 r., II SA/Op 422/19

Źródło: CBOSA

Pt., 17 St. 2020 0 Komentarzy Dodane przez: Bartłomiej Zydel