Ten serwis używa cookies i podobnych technologii, brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to.

Brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to. Więcej »

Zrozumiałem

Żądanie dokumentów przy wniesieniu sprzeciwu

Żądanie dokumentów przy wniesieniu sprzeciwu fotolia.pl

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie na kanwie rozpoznawanej sprawy przypomniał o tym, jak kształtuje się zakres dokumentów, których można żądać na podstawie art. 30 ust. 5c Prawa budowlanego.

Jak przypomniał Sąd, uprawnienie wynikające z art. 30 ust. 5c Prawa budowlanego daje organowi możliwość wezwania inwestora dokonującego zgłoszenia zamiaru wykonania robót budowlanych objętych procedurą zgłoszeniową, do przedłożenia brakujących dokumentów. WSA postawił w związku z tym następujące pytanie: czy możliwość, jaką daje art. 30 ust. 5c uprawnia organ do żądania dowolnych dokumentów czy tylko takich dokumentów, jakich obowiązek przedłożenia wynika z obowiązującego prawa? Odpowiedź na to pytanie wydaje się być zdaniem Sądu oczywista. Organ administracji architektoniczno-budowlanej nie działa tu na zasadzie uznania, tj. nie do przyjęcia jest, aby organ miał legalne uprawnienia do żądania od inwestora dowolnego dokumentu, który jego ocenie jest niezbędny lub pomocny w ocenie prawidłowości zgłoszenia, jeżeli obowiązek jego przedłożenia nie wynika z konkretnego przepisu. Jak zasadnie według WSA w Krakowie wskazuje Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 14 marca 2019 r. II SA/Po 996/18 – możliwość wniesienia sprzeciwu z uwagi na niepełne zgłoszenie, którego braków nie uzupełniono w terminie, jest możliwe jedynie w sytuacji, gdy dokumenty, których przedłożenia żąda organ, są wymagane przepisami Prawa budowlanego lub ustaw szczegółowych – i o ile mają zastosowanie w sprawie. Z art. 30 ust. 2 Prawa budowlanego wynika, że ewentualne nałożenie postanowieniem obowiązku uzupełnienia zgłoszenia musi być rezultatem nie tylko właściwie uzasadnionej potrzeby, ale przede wszystkim znajdować oparcie w obowiązujących przepisach prawa. W podobnym duchu wypowiedział się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 11 lipca 2018 r. VII SA/Wa 2437/17 – wskazując, iż ewentualne nałożenie postanowieniem obowiązku uzupełnienia zgłoszenia musi być rezultatem nie tylko właściwie uzasadnionej potrzeby, ale przede wszystkim znajdować oparcie w obowiązujących przepisach prawa. Z kolei Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z dnia 6 grudnia 2017 r. II SA/Bd 760/17 orzekł, iż możliwość wniesienia sprzeciwu z uwagi na niepełne zgłoszenie, którego braków nie uzupełniono w terminie, jest możliwe jedynie w sytuacji, gdy dokumenty, których przedłożenia żąda organ, stanowią dokumenty wymagane przepisami p.b. lub ustaw szczegółowych, o ile mają one zastosowanie w sprawie.

Co oczywiste, wyżej przytoczone poglądy w pełni podzielił Sąd w składzie rozpoznającym omawianą sprawę. Przepis art. 30 ust. 5c nie jest samodzielną podstawą dającą organowi możliwość żądania dokumentów. Jeżeli przepis szczególny wymaga, by do zgłoszenia z uwagi na szczególne okoliczności np. usytuowanie planowanego obiektu inwestor dostarczył dodatkowy dokument, organ ma możliwość, ale też obowiązek korzystać z art. 30 ust. 5c. Sam ten przepis ma charakter czysto procesowy, a nie materialny – i nie stanowi samodzielnej przesłanki dokonania sprzeciwu. Organ winien wskazać inwestorowi, jaki dokument ma być w uzupełnieniu zgłoszenia przedłożony i z jakiego przepisu prawa materialnego ów obowiązek wynika. Jest to konsekwencja nie tylko tego, że oceniając zgłoszenie organ działa na zasadzie związania, administracyjnego i decyzja jaką wydaje musi mieć podstawę w prawie materialnym, ale też wynika to z ogólnych zasad jakimi rządzi się postępowanie administracyjne. Mieć tu należy na względzie wyrażoną w art. 6 K.p.a zasadę praworządności, która stanowi, iż organy administracji publicznej działają na podstawie przepisów prawa, oraz zasadę pogłębiania zaufania obywateli, o której mowa w art. 8 K.p.a. –  organy administracji publicznej prowadzą postępowanie w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej, kierując się zasadami proporcjonalności, bezstronności i równego traktowania.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 13 grudnia 2019 r., II SA/Kr 924/19

Źródło: CBOSA

Sob., 11 St. 2020 0 Komentarzy Dodane przez: Bartłomiej Zydel