Zgodnie z treścią art. 51 ust. 2 ustawy planistycznej w przypadku niewydania przez właściwy organ decyzji w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego w terminie 65 dni od dnia złożenia wniosku o wydanie takiej decyzji, organ wyższego stopnia wymierza temu organowi, w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie, karę pieniężną w wysokości 500 zł za każdy dzień zwłoki. Z kolei z art. 51 ust. 2c tej ustawy wynika, że do terminu, o którym mowa w ust. 2, nie wlicza się terminów przewidzianych w przepisach prawa do dokonania określonych czynności, okresów zawieszenia postępowania oraz okresów opóźnień spowodowanych z winy strony albo z przyczyn niezależnych od organu. Wojewoda i minister zaprezentowali kreatywne podejście do obliczania terminu 65 dni, co zostało skrytykowane przez WSA i NSA.
W przedmiotowej sprawie organ administracji prowadził postępowanie z wniosku o ustalenie lokalizacji celu publicznego w postaci budowy sieci gazowej średniego ciśnienia oraz przyłącza gazowego. Wniosek o wydanie decyzji wpłynął do organu administracji w listopadzie 2013 r., zaś decyzja wydana została w styczniu 2014 roku. Zarówno Wojewoda, jak i Minister uznali, że od wynikającego z art. 51 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym terminu nie może być odliczone 5 dni w czasie których organ administracji oczekiwał na uzupełnienie wniosku przez inwestora poprzez dołączenie mapy zasadniczej w skali 1 : 1000. Załączenie przez inwestora do wniosku o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji celu publicznego mapy w skali 1 : 1000 wynika z art. 52 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Minister uznał, że niezałączenie mapy było uchybieniem formalnym, jednakże czas oczekiwania na uzupełnienie tego braku nie może być odliczony od terminu 65 dni, gdyż wezwanie do jego uzupełnienia nastąpiło niezgodnie z przepisami K.p.a. Organ administracji wezwał bowiem inwestora do uzupełnienia braku telefonicznie, podczas gdy zgodnie z przepisami K.p.a., to jest z zasadą pisemności (art. 14 § 1 K.p.a.) powinien uczynić to pisemnie. Telefoniczne wezwanie, zdaniem Ministra, możliwe jest tyko w przypadkach niecierpiących zwłoki, a taka sytuacja w niniejszej sprawie nie miała miejsca. Nadto, zdaniem Ministra, wezwanie w takim przypadku powinno być utrwalone w formie protokołu, nie zaś notatki. Minister stwierdził też, że notatka urzędowa nie stanowi dowodu w postępowaniu administracyjnym, gdyż nie spełnia wymogów wynikających z art. 75 K.p.a. w zw. z art. 77 K.p.a.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie rozpoznając skargę Burmistrza uznał, że Minister niezasadnie nie odliczył od 65 dni na wydanie decyzji 5 dni oczekiwania na uzupełnienie wniosku przez inwestora. Zdaniem Sądu I instancji, z punktu widzenia instytucji kary pieniężnej przewidzianej w art. 51 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym zaniechanie przez Burmistrza trybu formalnego wezwania do uzupełnienia braków wniosku mogłoby uzasadniać przypisanie mu zwłoki istotnej dla wymierzenia kary tylko w sytuacji, w której na skutek tego zachowania sprawa trwałaby dłużej niż miałoby to miejsce w przypadku zachowania Burmistrza zgodnego z prawem. Sąd I instancji uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie organu I instancji uznając, że organy administracji powinny jednoznacznie ustalić, czy rzeczywiście miało miejsce telefoniczne wezwanie do uzupełnienia braku formalnego wniosku oraz czy brak ten został uzupełniony.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, przedmiotem ustaleń w postępowaniu w sprawie wymierzenia organowi administracji kary pieniężnej, o której mowa w art. 51 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, jest stwierdzenie, czy organ ten zachował termin, którego przekroczenie skutkuje wymierzeniem tej kary. Do ww. terminu nie wlicza się terminów przewidzianych w przepisach prawa do dokonania określonych czynności, okresów zawieszenia postępowania oraz okresów opóźnień spowodowanych z winy strony albo z przyczyn niezależnych od organu. Przesłanie przez inwestora wniosku niespełniającego wymogów wynikających art. 52 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oznacza, że jest to wniosek obarczony brakami formalnymi i aby sprawie można było nadać bieg, wniosek ten powinien być uzupełniony. Inwestor powinien być wezwany do uzupełnienia braków formalnych, co w efekcie skutkuje koniecznością oczekiwania przez organ administracji na uzupełnienie tych braków. Okres oczekiwania na uzupełnienie braków formalnych wniosku jest opóźnieniem spowodowanym z winy strony i jako taki nie może być wliczany do terminu 65 dni, o którym mowa w art. 51 ust. 2 ustawy planistycznej.
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 kwietnia 2019 r., II OSK 1399/17
Źródło: CBOSA
