Decyzja nakazująca rozbiórkę samowolnie zrealizowanego obiektu na podstawie art. 49 ust. 3 w zw. z art. 48 Prawa budowlanego jest jedynie konsekwencją nieuiszczenia opłaty legalizacyjnej, ustalonej w innym, wcześniejszym postępowaniu. Ustalenie nieuiszczenia opłaty legalizacyjnej nie jest podstawą do rozważań uznaniowych dla organu, czy zasadnie należy orzec rozbiórkę czy też nie. W przepisie art. 49 ust. 3P.b. mowa jest nie o możliwości wydania takiej decyzji ale o wydaniu ("wydaje się również"), co świadczy o związaniu organu nadzoru budowlanego.

A zatem organ nie może się od obowiązku orzeczenia rozbiórki uchylić, zaś na tym etapie nie jest zobowiązany do ponownego wszechstronnego przeprowadzenia postępowania administracyjnego co do legalności budowy, a jedynie ustala czy opłatę uiszczono.

Dodać należy, że inwestor został na wcześniejszym etapie postępowania pouczony o konsekwencjach w postaci orzeczenia nakazu rozbiórki przy nieprzedstawieniu dokumentacji pozwalającej na ocenę możliwości legalizacji lub przy nieuiszczeniu opłaty legalizacyjnej.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 8 listopada 2018 r. II SA/Bk 426/18

Źródło: CBOSA