Część tekstowa planu winna znaleźć odzwierciedlenie w części graficznej, zaś sprzeczność, brak korelacji i spójności muszą być rozważane w kategorii naruszenia zasad sporządzania planu miejscowego.

wyrok WSA w Olsztynie z 9 sierpnia 2018 r., sygn. II SA/Ol 499/18, nieprawomocny

Przywołana teza zapadła w sprawie skargi gminy na rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody dotyczące uchylenia części miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w związku ze sprzecznością między jego treścią, a zastosowanymi oznaczeniami w ramach części graficznej.

Sąd wskazał, że zgodnie z art. 94 Konstytucji RP, organy samorządu terytorialnego wydają akty prawa miejscowego obowiązujące na obszarze działania tych organów, na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie. Każde unormowanie wykraczające poza udzielone upoważnienie jest naruszeniem normy upoważniającej i zarazem naruszeniem konstytucyjnych warunków legalności aktu prawa miejscowego wydanego na podstawie upoważnienia ustawowego. Należy bowiem pamiętać, że w świetle art. 94 Konstytucji RP regulacje zawarte w akcie prawa miejscowego mają na celu jedynie "uzupełnienie" przepisów powszechnie obowiązujących rangi ustawowej, kształtujących prawa i obowiązki ich adresatów. Regulacje te nie mogą zatem powtarzać tego, co zostało wcześniej przez prawodawcę unormowane w przepisie powszechnie obowiązującym (w ustawie upoważniającej lub w innym akcie normatywnym – innej ustawie, ratyfikowanej umowie międzynarodowej, czy rozporządzeniu), jak również, bez wyraźnego upoważnienia modyfikować ich treści. Nie może także budzić wątpliwości, że regulacje zawarte w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego muszą być sformułowane jasno, bez wzajemnych wykluczeń i pozostawać spójne zarówno z pozostałymi regulacjami planu, jak i przepisami odrębnymi.

Tym samym sprzeczność między częścią tekstową, a częścią graficzną stanowi naruszenie prawa uzasadniające ingerencję organu nadzoru.