Na staroście ciąży obowiązek aktualizacji ewidencji gruntów, która powinna być odzwierciedleniem stanu faktycznego, o czym w szczególności świadczy przepis § 44 pkt 2 rozporządzenia dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454), obligujący starostę do dbania o aktualność danych. Zalicza on do zadań starosty, związanych z prowadzeniem ewidencji, utrzymanie operatu ewidencyjnego w stanie aktualności, tj. zgodności z dostępnymi dla organu dokumentami i materiałami źródłowymi. – tak brzmi teza wyroku WSA w Łodzi z dnia 17 lipca 2017 r. wydanego w sprawie o sygn. akt: III SA/Łd 418/17.

Spór w przedmiotowej sprawie sprowadzał się do kwestii zaliczenia działki do odpowiedniej grupy użytków gruntowych. W ocenie skarżącego jego działka winna zostać zaliczona do gruntów rolnych zabudowanych oznaczonych symbolem Br zaś zdaniem organów administracji jest terenem mieszkaniowym oznaczonym symbolem B. Również w orzecznictwie podkreśla się znaczenie utrzymywana ewidencji w stałej aktualności nie tylko co do stanu faktycznego, ale i prawnego. Dodatkowo, należy zauważyć, że aktualizacji operatu ewidencyjnego dokonuje się niezwłocznie po uzyskaniu przez starostę odpowiednich dokumentów określających zmiany danych ewidencyjnych. Aktualizacja operatu następuje przez wprowadzanie udokumentowanych zmian do bazy danych ewidencyjnych.

Organ administracji dysponuje narzędziami niezbędnymi do pozyskania informacji w celu dokonania właściwych wpisów w ewidencji gruntów. Wolą ustawodawcy nie było utrzymywanie stanu danych ewidencyjnych, które nie odpowiadają rzeczywistości i nie można uznać, że dane wynikające z modernizacji ewidencji mają walor niezmienności.