Wyłączenie zasiedzenia odnosi się do takich nieruchomości będących drogami publicznymi, które po zrealizowaniu procesu inwestycyjnego są budową przeznaczoną do prowadzenia ruchu drogowego, a nie nieruchomości dopiero przeznaczone pod drogę publiczną. Postanowienie Sądu Najwyższego z 22 maja 2014 r. sygn. akt IV CSK 556/13.

Sąd wskazał, że istotny jest zatem realny aspekt infrastrukturalny, a nie same, nawet najdalej idące, zamierzanie planistyczne (tak np. postanowienie Sądu Najwyższego z 15 lutego 2012 r., I CSK 293/11, OSNC 2012 r., nr 9, poz. 104; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 5 października 2012 r., IV CSK 94/12, nie publ.). W uzasadnieniu postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 10 kwietnia 20013 r., IV CSK 541/12 (OSN 2013, nr 12, poz. 143) wyjaśniono, że jeżeli przewidywana droga przez dziesiątki lat nie powstała i działka pod nią przeznaczona na drogę znajduje się przez cały czas w posiadaniu osób trzecich, to samo wpisanie drogi do ewidencji gruntów nie prowadzi do wyłączenia takiej drogi z obrotu prawnego.

Źródło: www.sn.pl