Jednym z celów publicznych wprost wskazanych w ustawie o gospodarce nieruchomościami jest wydzielanie gruntów pod publicznie dostępne samorządowe: ciągi piesze, place, parki, promenady lub bulwary, a także ich urządzanie, w tym budowa lub przebudowa. Cel ten został „dopisany” do katalogu przy okazji przyjęcia ustawy z dnia 9 października 2015 r. o rewitalizacji.
Oczywiście interpretacja wskazanych pojęć może budzić pewne wątpliwości z uwagi na brak definicji legalnych, niemniej jednak dobrze, że zostały one wprost wymienione w ustawie, ponieważ z pewnością ułatwią kwalifikowanie niektórych inwestycji jako realizujących cel publiczny. Warto w tym miejscu wskazać chociażby, za nieaktualną już tezę zawartą w uzasadnieniu wyroku Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 22 września 2015 r. II SA/Lu 77/15, gdzie sąd dowodził dlaczego budowa ciągów pieszych, w ówczesnym stanie prawnym nie mogła być uznana za cel publicznych w rozumieniu ustawy o gospodarce nieruchomościami.
Samo pojęcie ciągu pieszego występuje m.in. w ustawie o drogach publicznych (przy okazji definicji innych pojęć). Cytując za Wikipedią ciąg pieszych ogólnie dostępna, przestrzennie wydzielona trasa piesza, prowadzona samodzielnie, niezależnie od trasy kołowej, bogato zazieleniona i wyposażona w drobne elementy wypoczynku, kształtowana w postaci alei lub utrzymana w formie swobodnej. Przechodzi ona przez tereny atrakcyjne krajobrazowo i architektonicznie, umożliwiając wglądy na eksponowane widokowo elementy w otaczającej przestrzeni (definicja pochodzi z ”Zieleń i wypoczynek, Instytut Kształtowania Środowiska”, Piątkowska K., Warszawa 1983).
Placem, cytując za słownikiem PWN jest duża, wolna przestrzeń w mieście powstała najczęściej przy zbiegu ulic, zwykle otoczona budynkami (www.sjp.pwn.pl). Wbrew przywołanej definicji wydaje się jednak, że o możliwości uznania budowy placu za cel publiczny nie powinien decydować charakter miejscowości (miejska), a charakter zabudowy otaczającej plac.
Parki, promenady i bulwary zalicza się do terenów zieleni w rozumieniu ustawy o ochronie przyrody (art. 5 pkt 21 ustawy o ochronie przyrody) czyli do terenów urządzonych wraz z infrastrukturą techniczną i budynkami funkcjonalnie z nimi związanymi, pokryte roślinnością, pełniących funkcje publiczne. W tym miejscu warto jednak zauważyć, że nie wszystkie rodzaje terenów zieleni zostały wymienione w art. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami.. Zgodnie z art. 81 ustawy o ochronie przyrody teren położony poza obrębem miast i wsi o zwartej zabudowie, pokryty drzewostanem i nieobjęty ochroną na podstawie ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, rada gminy może uznać za park gminny, jeżeli stanowi własność gminy, a jeżeli stanowi własność innego podmiotu - za zgodą właściciela.
Zgodnie z definicją słownikową (www.sjp.pwn.pl) bulwar to:
- «szeroka, wysadzona drzewami ulica spacerowa w dużym mieście»
- «obmurowanie zabezpieczające brzeg rzeczny lub morski»
- «ulica nadbrzeżna koło tego obmurowania»
Wydaje się, że słowo bulwar zostało użyte w art. 6 ustawy o gospodarce nieruchomości w znaczeniu pierwszym i trzecim. Z kolei promenada została zdefiniowana jako szeroka ulica przeznaczona do spacerów.
Na końcu warto odnotować, że wskazane inwestycje będą wpisywały się w definicję celu publicznego o ile będą to tereny publicznie dostępne oraz będą miały samorządowy charakter.
